Si Aljon

   May 8, 1996, isinilang ang isang sanggol na nagngangalang Fausto "Aljon" Carlos Jr.(ako yun). Ang aking minamahal na mga magulang ay sina Fausto Carlos Sr. at Lydia Carlos. Tatlo kaming magkakapatid, panganay si ate Mary Joy na sinundan ng aking kuya na si Mark John at ako ang bunso. Marahil napansin ninyo na ang aking dalawang kapatid ay parehas na may initial na MJ, sabi ni mama dapat daw Mark Joseph ang pangalan ko pero gusto raw ni papa na magkaroon ng junior kaya naman Fausto na ang ipinangalan sa akin. Napansin niyo rin siguro na may Aljon sa pangalan ko, palayaw ko yun, at ang nagpangalan saken nun ay ang mahal kong pinsan na si ate Mylene na ngayo'y namayapa na. Ang haba ng history ng pangalan ko nu?, at ganun din ang ibabahagi ko sa inyo, ang mga pangyayari sa aking buhay.

(L-R)Ako,si mama, si JB(anak ni ate),si kuya at si ate

   Ako ay lumaki sa Pangasinan kasama sina mama, ate at kuya. Noong elementary ako ay maayos ang aking performance sa school, nakakasali ako sa honor students (whe? yabang? hehe) na labis na ikinatutuwa ng aking pamilya. Mula grade 1 hanggang grade 5 ay sa Mababang Paaralan ng Lananpin Elementary School ako pumasok. Ngunit noong grade 6 ako ay napagpasiyahan nina mama na dito na ako mag-aral sa San Pablo dahil nakabili ng lupa dito si ate. Lubhang mahirap para sa akin ang ginawang paglilipat ng paaralan dahil nasanay na ako sa mga taong nakakasalamuha ko duon sa amin, dagdag pa nito ang pagiging graduating student ko(hirap talaga!!) pero hindi ko na ito inisip pa sa halip ay nagsikap ako na mapabuti ang pag-aaral ko dito. Nagtapos ako ng elementarya sa San Lucas II Elementary School. Hindi ko nagawang makahabol sa honors kasi lima lang ang kinuha pero ok na yun, atleast graduate na(diba?).

   Ito na ako ngayon, high school na ako, sobrang excited ako kasi sabi nila ito raw yung mga panahon na talagang ibang saya ang iyong madadama dahil dito mo raw makikilala ang mga taong magkakaroon ng malaking parte ng iyong buhay. Ngayon ay nag-aaral ako sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School, masaya kasi kabilang ako sa iilang estudyante na kasama sa tinatawag na Science Curriculum. Akala ko nung una puro saya ang mararamdaman mo dito, pero hindi pala kasi mahirap din pala ang buhay high school. Maraming subjects, maraming assignments, projects at dagdag pa ang walang katapusang quizes at test.

  Masaya talaga ang high school, sobrang daming activities at mga contest na maaari mong salihan. Isa sa mga hindi ko malilimutan nung first year ako ay noong nagplay kami ng ibong adarna, nakakatuwang isipin na dati nanonood lang ako ng ganun ngayon kasama na ako sa mga umaarte. Lalo pang ikinasaya ng aming section dahil kami ay nagwagi bilang champion (galing namin nu? yan ang science). Nung second year na ay kami kami parin ang magkakasama pero meron kaming dalwang kaklase na nagtransfer, pero tuloy parin ang saya. Isang malaking prebelehiyo para sa akin ang makabilang sa Mr. and Ms. intrams noong September 2009 , hindi ako nanalo noon pero ayus lang kasi iba parin ang pakiramdam na maging part ka ng isang kumpetisyong ganun. Noong Pebrero 2010 ay lumaban naman ako sa Mr. and Ms. Campus Sweetheart, nakakatuwang isipin dahil nanalo ako noon, first runner up (yehey! ang saya saya). Pagkatapos ay ito na naman, magkakaroon na naman ng laban ang aming section sa play ng florante at laura. Sa mga practice namin ay medyo nagkakagulo kami pero masaya parin naman. Nakuha namin ang ikalawang gantimpala sa patimpalak na ito, "HISTORY BREAKER" kami kasi kami ang pinaka unang science na hindi nag champion dito (huhuhu, nakakalungkot). Pero life mas go on! tuloy parin!


   Nakakatuwang isipin na pagtuntong namin ng 3rd year ay wala paring natanggal sa amin at wala rin nag transfer, buti nalang, hindi kami nagkahiwa hiwalay (ako ba to? plastic!hehe). September ng taong 2010, hindi ko malilimutan ang araw na yun kasi tatlong elimination ang sinalihan ko nun, una ay yung sa pagbigkas ng tula para sa darating na linggo ng wika, ikalawa ay para sa Mr. intrams '10 at ikatlo ay para sa Regional Schools Press Conference(RSPC) na ang kategorya ay radio broadcasting. Pagsapit ng hapon ay, labis labis na ligaya ang aking nadama sapagkat nakapasok ako sa tatlong yun. At sa laban na ay, naging 2nd placer ako sa pagbigkas ng tula.

Mr. and Ms. Intrams '10

   Ito na naman intramurals, lalaban na naman ako (walang kadala dala, natalo na nga noon, hehe),pero at this time . YEHEY! panalo ako bilang Mr. Intrams '10 at si Gladys Sulibit naman ng 3-C ang nanalo bilang Ms. Intrams. Ang saya. (biruin mo, ang isang aljon nanalo, malabo ata mata ng mga judges. hehe). Pero napakalaking karangalan talaga na makilahok at lalo na pag manalo ko dun.


    Dahil High School at teenager syempre hindi mawawala jan ang buhay pag-ibig (haha...kakilig), October 18,2010, birthday ni Bea, dati kong bestfriend. ito rin ang araw na nagtapat ako sa kanya ng siya ay aking minamahal. Ibang ligaya ang aking nadama dahil siya ay naging girlfriend ko, sa ganitong edad daw puppy love palang ang nararamdaman mo, makakahanap pa raw ako ng iba, pero para sa akin ayaw ko ng maghanap ng iba, kasi gusto ko siya na, Mahal ko eh:) Simula noon ay lagi ko siyang hinahatid pag-uwi at syempre nagtetext din kami (buhay pag-ibig nga naman).

   November 8 ay nagtungo na kami sa Sta. Rosa kasama ang iba kong kamag-aaral at ang aking mga ka-team sa radio broadcasting, sina Jomar, Angela, Townie, Shara at JC, kami ang Filipino team ng radiobroadcasters. Maraming training ang aming napagdaanan sa gabay ni Miss El at Mr. Lacsam. Hindi nasayang ang lahat ng paghihirap namin dahil kami ay nag 1st at dahil doon ay makakasakay na ako ng eroplano (haha. first time eh) Kami ay nakatakdang tumungo sa Butuan City kung saan gaganapin ang National Schools Press Conference. Para sa akin ay isa na ito sa pinaka magandang nangyari sa aking buhay na hinding hindi ko makakalimutan.

Me and Bea(JS prom)

   Sa high school siyempre ay hindi mawawala ang JS, twice in a lifetime lang pwede mangyari ito kaya syempre hindi ko ito pinalampas. Kakaiba ang tema ng aming prom dahil Hawiian ang naging theme, first time ito sa Dizon High at kami ang unang batch na makakasubok nun. Sobrang saya ng JS, syempre naisayaw ko yung crush ko(hala patay baka magalit ang gf...haha). Dito rin ay on the spot pinili ang mga estudyante na ipanlalaban para sa Mr. And Ms. Hawaiian Luan(parang mr. and ms. js din, tinulad lang talaga sa hawaii), isang malaking karangalan para sa akin ang mapili ng aming guro para sumali dito. At labis kong ikinatuwa ng makamit ko ang isang title ang pagiging Mr. Hawaiian Tropic.at si Bea naman ang nagkamit ng Ms. Hawaiin Luan. Masaya ako para sa aming pagkapanalo.

 
    Hayyy, 14 years palang yan ng aking buhay, nakasisiguro ako na marami pang mga pangyayari ang magaganap sa aking patuloy na paglalakbay sa mundong ito. Sa susunod na taon, ga graduate na ako. Paano kaya ang magiging buhay ko sa college? Kasing saya at kasing gulo rin kaya ito ng buhay ko ngayong high school? Excited na ako!

How can you be a responsible netizen?

  Nowadays, we all know that technology is one of the best thing that can help us to enjoy our life. One of the most popular is the internet. Internet is very helpful to each and everyone but it can also be harmful by using it in a wrong way.

 Before you enter the world of internet, you must know first the rules that you should follow. In using the internet there are a lot of possible effects that can affect your life, but take note, not just your life but also the life of all internet users. Meaning, before you try to enter or use the internet you should be responsible enough on using it. But how can you assure to yourself that you are responsible enough? It's simple, by just having discipline in your daily living because what you are doing is the reflection of your personality. If you cannot discipline yourself, I think you are in the right position to say you are responsible enough in using the internet.

   Avoid using foul words on your post in different websites you are using. Always think about your viewers sake.So before you post anything, think not just once, if the thing that you will do is good enough for the viewers. Always think if the viewers will like what you are doing because in just one negative word that you will post, can hurt the feelings of others and it can ruin not just your life but also the life others,

F1.4

   Sa kalawakan ay may isang planeta na pinananahanan ng mga robot, ito ay ang planet cyber point zero. Masaya at payapa ang pamumuhay ng mga mamamayang robot sa planetang ito dahil sa magaling at maayos na pamumuno ng kanilang pinuno na si haring XVZ. Katulong niya sa pamamalakad ang kanyang asawa na si reyna YZE. Ang mag-asawa ay may kaisa isang anak na lalaki na kilala sa buong kaharian dahil sa magagandang katangian na knyang tinataglay gaya na lamang ng pagiging magalang, masipag at matalino. Kung kaya naman ay hinahangaan siya ng karamihan- yan si prinsipe F1.4.

   Sa kabila ng maayos na pamumuhay ng prinisipe at sa magagandang papuri sa knya ay may mababakas sa kanyang anyo ang hindi maitagong kalungkutan sapagkat kiba ang knyang itsura kumpara sa ibang robot. Dahil dito ay maraing katanungan ang namumutawi sa kanyang isipan kung kaya't isang araw ay napagpasiyahan niyang maglakbay para hanapin ang kanyang tunay na katauhan. Marami siyang napuntahang planeta hanggang sa mapadpad siya sa planet earth. Magkahalong ligaya at kalituhan ang kanyang nadama sapagkat nakita niyang kaparehas niya ng anyo ang mga naninirahan dito. Dahil dito ay napagpasiyahan niyang manatili muna dito at ipagpatuloy ang paggalugad sa planeta.

   Sa kanyang mahabang paglalakbay ay napadpad siya sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School. Marami siyang nakitang tao ngunit iba ang kanyang naramdaman ng makita niya ang isang dalaga na ubod ng ganda na may maamong mukha na para bang katulad ng isang anghel. Naguluhan siya sa kanyang sarili sapagkat ngayon lamang siya nakadama ng kakaibang pakiramdam na ganun ng masilayan niya and dalaga. Gusto niyang lapitan ang dalaga at tanungin ang pangalan nito ngunit hindi niya alam kung paano kaya't pinangalanan na lamang niya itong B1.8. Simula noon ay nakahumalingan na niyang sundan ang dalaga kahit saan man ito magpunta.

   Samantala sa planeta cyber point zero naman ay nagkakagulo na sapagkat nawawala ang prinsipe na lingid sa kanilang kaalaman ay nasa palnet earth lamang. Napagpasiyahan ng hari at reyna na hanapin ang kanilang anak. Sa kanilang paglalakbay ay napadpad din sila sa planet earth. Nakaramdam ng pangamba ang mag-asawa sapagkat hindi lamang ngayon ang oras na sila ay nakarating sa lugar na ito ngunit sa kabila nito ay pursigido silang mahanap ang prinsipe kaya't nagpatuly parin sila.

   Sa kabilang dako, habang nagbabasa ang dalaga sa may grandstand ay napansin niyang may nakatingin sa kaniya kaya naman ay nilapitan niya ito. Tinanong ng dalaga kung bakit ito nakatingin sa kanya, natulala ang prinsipe, panandaliang natigilan at agad din naman itong nakasagot. "Ako si prinsipe F1.8", sabi ng prinsipe, natawa lamang ang dalaga sa sagot nito ngunit agad din itong natigilan ng mapansin niyang seryoso ang anyo ng kausap. Nagtanong ulit ito, "sino ka ba talaga", sumagot ang prinsipe na hindi siya tagarito at siya ay nagmula sa ibang planeta. Dahil dito ay sinubukan ng dalaga na tumalikod at iwan nalang ang kausap ngunit hinawakan siya sa kamay ng prinsipe at pinigilan ito. Nag-umpisang magkwento ang prinsipe tungkol sa mga nangyari sa kanya at tsaka lamang naliwanagan ang dalaga.Pagkatapos nito ay niyaya niya itong tumuloy muna sa kanilang lugar habang hindi pa nito alam kung paano uuwi. Hanggang sa isang araw ay may meeting na nagaganap sa paaralan. nandun ang mga estudyante kasama ang kani kanilang magulang.

   Sa tinagal tagal ng paglalakbay ng mag-asawa ay nakarating din sila sa Dizon High na lingid sa kanilang kaalaman ay naroroon kanilang hinahanap. Napagpasiyahan nila na pumunta sa likod ng library para hindi cla makita ng mga tao ngunit may nakakita sa kanila, isang matandang babae. Nangingilid sa mga mata ng matanda ang luha habang papalapit sa dalawang robot. Nang tuluyan na itong makalapit ay agad itong nagsalita, "nasaan ang anak ko, parang awa niyo na  ibalik niyo na ang anak ko". nagulat ang dalawang robot. Habang naglalakad naman sina prinsipe F1.4 at ang dalaga ay napansin nila ang tatlong tao na nag-uusap sa likod ng library at nakilala ng prinsipe na ang kanyang mga magulang ang naroon kaya't dali dali itong lumapit,

   "Ama! ina!, ano ang ginagawa ninyo dito?", nagulantang ang tatlong nag uusap at bumulalas ng iyak ang matandang babae at niyakap ang prinsipe habang binibigkas ang katanungang "siya na ba ang aking anak?", tumango ang mag asawang robot na siyang ikinagulat ng mga naroroon. Nagpaliwanag ang hari ,"anak siya ang tunay mong ina, noong bata ka pa ay kinuha ka namin sa iyong mga magulang sapagkat hindi kami magkaanak". Hindi malaman ng prinisipe kung ano ang kanyang dapat maramdaman sa kanyang mga narinig. Ngunit sa huli ay kaliwanagan at kasiyahan ang kanyang nadama. niyakap rin niya ang kanyang tunay na ina. Nagpaalam na ang mag-asawang robot at iniwan na si prinsipe F1.8.

   Namuhay ng masaya ang mag-ina, pinag-aral si prinsipe F1.8 at ng makatapos ito ay nagtapat na ito ng nararamdaman kay B1.8 na ang tunay palang pangalan ay Bea.Nagpakasal ang dalawa at nagkaroon sila ng maayos na pamilya kasama ang kanilang magulang na nasa kanilang pangangalaga.At sila ay namuhay ng payapa at maligaya.

History of blog's name

   When I was only a little boy, I still remember that everyone's first impression on me is "suplado", but it is not only before because until now is they are calling me in that way. I really don't know what's their reason why they are saying it to me even though they don't know me yet.

   When our teacher in computer class told as to do a blog and to think a title which will perfectly describe your personality. I decided to open the dictionary to look for a word which really suits me. While scanning the dictionary the word "fathomless" caught my attention, and when I read it's meaning it states that fathomless means "deep to be measured". After it, I came up with a title "Fathomless Fausto", Fausto is my name and fathomless is the word which i think really describes my personality.

   I am deep to be measure in just one look or what we call the first impression. Other says I'm "seryoso", "mayabang", and "suplado", it's really hurting on my side to receive such comments or let me just describe it in tagalog as "panghuhusga", but when they became my friends they always say that "mabait ka pala", "akala ko nung una suplado ka pero hindi pala". And after it's really fascinating on my part that after all their negative impressions on me before and the first time they saw me, they became my friends and they will end up saying,"ang hirap mong kilalanin sa isang tingin lang".

Percy Jackson and the Olympians: The Lightning Thief

Tauhan: Percy Jackson, Annabeth, Grover, Sally, Chiron/Mr. Brunner, Luke, Zeus, Poseidon, Hades at mga Diyos sa Griyego
Pinangyarihan: Hollywood, Underworld, Empire State Building, Yancy Academy, Lotus Casino, Parthenon Museum at Mt. Olympus

Buod:

   Matagal na panahon ng hindi nagkikita ang magkapatid na sina Zeus at Poseidon na siyang mga diyos ng griyego. Hanggang dumating ang araw na sila ay nagkita sa tuktok ng Empire State Building. Dito na nag-umpisang mangusap si Zeus at sinabi niya na ninakaw ang lightning bolt na siyang tinuturing na  pinakamalakas na sandatang nilikha. Matagal ng magkaribal sa pamumuno ang dalawa ngunit may sumpaan sila na hindi magnanakawan ng kapangyarihan pero sinabi ni Zeus na sila lamang at hindi ang kanilang mga anak kaya pinagbintangan nito ang anak ni Poseidon. Sinabi ni Zeus na kapag hindi naibalik ang sandata sa loob ng labing apat na araw ay magbubunga ito ng isang malaking digmaan sa pagitan nilang magkapatid.


   Sa mundo naman ng mga tao ay napagbintagan si Percy Jackson na siyang anak ni Poseidon na siya ang nagnakaw ng nasabing lightning Bolt. Hindi maikakaila na anak nga siya ng isang diyos ng mga griyego dahil sa kakayahan nitong magtagal sa ilalim ng tubig at kontrolin ang tubig ngunit siya ay walang kaalam alam sa mga nangyayari sa itaas at kahit kelan ay hindi niya nakilala ang kanyang ama.


   Habang nagkaklase sila ay nagtanong ang kanilang guro tungkol sa greek mythology.
Tinanong niya si Percy kung makapagbibigay ito ng isang demigod o anak ng diyos at isang tao at may pagkakatulad daw sila. Biglang may mga namuong salita na naman sa kanyang isip at naisagot niya ay Perseus. Pagkatapos ng klase ay tinawag siya ng kanyang guro at sumunod naman si Percy ngunit nung sila na lamang ay nagulat ito sapagkat nag-iba ang anyo ng kanyang guro at siya ay naging isang fury. Tinanong siya nito kung nasaan ang lightning bolt ngunit hindi makasagot ang binata dahil wala siyang alam tungkol sa mga bagay na sinasabi ng fury. Sa kabutihang palad ay dumating si Mr. Brunner kasama si Grover na isang matalik na kaibigan ni Percy . Sinabi ni Mr. Brunner na kailangan ng mailayo si Percy at ang kanyang inang isang Sally sa lugar na iyon kaya't agad silang inilabas ni Grover.

   Pumunta nga sina Percy sa kanila at isinama si Sally. Alam na ng kanyang ina kung saan sila pupunta habang si Percy ay litung-lito pa rin. Habang pupunta sila sa isang lihim na lugar ay biglang may naghagis ng baka,. Kaya lumabas sila sa kotse at nalaman ni Percy na si Grover ay isang Halfgoat. Ligtas na sana sila nang makapasok sila camp Halfblood, ngunit hindi natiis ni Percy ang kanyang ina na nakuha ng isang minotaur. Tinapos niya ang buhay ng minotaur ngunit hindi niya nabawi ang kanyang ina at siya'y nawalan ng malay.

   Sa camp site ay napag alaman niyang hindi normal na mga tao ang kanyang kasama. Dito niya nakilala si Annabeth na anak ni Athena. Ipinaliwanag ni Chiron ang lahat ng nangyayari. Nagpakita na naman si Hades sa kampo at sinabi nito na kapag hindi naibalik ni Percy ang lightning bolt ay hindi narin nito makikita ang kanyang ina.

   Dahil dito ay palihim na naglakbay sina Percy, Grover at Annabeth para makuha ang mga perlas ni Persephone na siyang magsisilbing tulay upang makuha nila ang kanyang ina at makalabas sila ng underworld. May tatlong lugar silang kailangang puntahan para makuha ang mga nasabing perlas. Una silang nagpunta kay Medusa. Pinatay siya ni Percy at kinuha ang ulo nito. Pangalawa ay sa parthenon museum at dito nila nakaharap ang hydra na nakapagpahirap sa kanila sapagkat sa bawat pagputol ng ulo nito ay dumodoble ang bilang nito, mabuti na lamang at dala ni Grover ang ulo ni Medusa na siyang naging daan para maging bato ang hydra at sa  huli ay nagwagi rin sila at nakuha nila ang perlas sa estatwa ni Athena.Pangatlo naman ay sa Lotus Casino sa Las Vegas. May mga pumigil sa kanila sa pag-alis kaya dito sila nagtagal. Buti na lang at natauhan si Percy at sila ay nakaalis doon.

   Pagkatapos ng mga pakikipagsapalaran nila  ay tumungo na sila sa hollywood dahil naroroon ang daan palabas sa underworld. Madali ang pagpasok nila doon ngunit mahirap ang paglabas nila dahil kay Hades. Mabuti na lamang at dumating si Persephone at nakita niyang ang lightning bolt sa kalasag ni Percy na sinadya palang ilagay ni Luke. Natalo si Hades, lalabas na sana sila subalit tatlo lang ang perlas kaya nagpaiwan si Grover.

  
 Akala nila ay tapos na ang kanilang paghihirap ngunit nung papunta na sila sa Empire State Building ay pinigilan sila ni Luke. Galit si Luke sa mga diyos maging sa kanyang ama na si Hermis.  Pero agad din siyang natalo ni Percy at nabawi na niya ang lightning bolt. Pagkatapos nito ay agad na pumunta si Percy kay Zeus at ibinalik na nito ang lightning bolt. Isinalaysay ni Percy ang lahat ng nangyari. Humngi ng tawad si Poseidon at simula noon ay namuhay na sila ng payapa.



   
 

Tunay na Kaibigan

   Nakahanap ka na ba ng masasabi mong isang tunay mong kabigan? Paano ka nakasisiguro na ang mga sinasabi mong mga kabigan mo ngayon ay tunay at totoo? Para sa akin madali lang. Simple lang ang aking pamantayan sa pagpili ng isang kabigan, yung matapat, mapagkakatiwalaan, magalang at yung hindi mang-iiwan sa oras man ng karangyaan o kagipitan. Lagi nating tatandaan na hindi lamang ang mga taong nakakasalamuha natin sa araw araw ang maaari nating maging kabigan sapagkat marami pa tayong makikilalang mga tao sa ating pakikipagsapalaran sa buhay.

   Wag natin kakalimutan kung sino ang pinaka mabuti nating kaibigan ,ang kaibigan na dapat una sa ating listahan, ang Panginoon. Sapagkat siya ay lagi lamang naririyan, kahit kelan ay hindi niya tayo pababayaan. Lagi niya tayong ginagabayan sa lahat ng ating ginagawa at siya rin ang tunay na nakakaintindi ng totoo nating nararamdaman. Kung may problema ka magdasal ka sa kanya, sabihin mo lahat, ipagkatiwala mo sa kanya ang tamang paggabay at sigurado malalagay ka sa tama, sa maliwanag na landas. Pangalawa ang ating mga magulang na siyang walang sawang susuporta sa atin anuman ang ating naisin. Ang ating mga magulang ay laging mananatili sa ating puso at pagkatao, kahit kelan ay hindi matatawaran ang hirap na kanilang dinanas upang marating natin ang magandang buhay na tinatamasa natin ngayon. At tsaka lamang ang ibang tao. Sa pagpili natin sa kanila ay dapat lagi nating hingin ang patnubay ng Diyos at ng ating mga magulang sapagkat sila ang nakakaalam kung ano ang makabubuti natin. Pillin natin yung mga taong magdadala sa atin sa kabutihan, hindi sa kasamaan.
   Sila ang mga tunay nating kaibigan!

My Favorite Song

   When our teacher asked the class to do an essay of your own choice I thought it would be easy for me to decide what topic I am going to choose. But I'm wrong because it's really much harder to do an essay without a given specific topic. However, I did manage and decided that i will write an essay about my favorite song. I decided that "I have a dream" by westlife is my favorite. I like this song for so many reasons like it's message and the tempo.The song has a medium tempo. I enjoy listening to the songs with such tempo because it makes me feel so comfortable and it also gives me time to understand what the singer is saying. And what I like most to this song is the message because everyone of us has a dream. Since I am little boy I am always thinking how can I achieve all my dreams and this song makes me realize how. Let me share to you the song.